Samenwerkende bibliothecarissen en technische innovaties

Anton Bossers beschreef de geschiedenis van Pica in "Samenwerkende bibliothecarissen en technische innovaties". Dit verscheen in 2005. De titel dekt de lading goed. Dat moet ook. Als catalogusbedrijf is er veel gelegen aan goede metadata om de inhoud te ontsluiten. Ruud van Buul heeft ooit een (afstudeer?)onderzoek gedaan bij Pica (in het KB gebouw nog, dus vòòr 1989, waarin hij onderzocht in hoeverre de titel de lading van de publicatie dekte. Dat bleek erg mee te vallen. Ruim boven de 50% van non-fictie had een titel die behoorlijk goed weergaf waar het boek om gaat.
Anton schreef in die publicatie ook over zaken die nog immer spelen. Het centralisme dat Pica verweten werd, en de noodzaak om bepaalde zaken gezamenlijk aan te pakken. In sommige sectoren van het bibliotheekwerk is dit nog steeds punt van discussie.

PPN's en jaarovergangen

PPN's. Dit is een magisch woord gebleken. In de vroege tachtiger jaren waren de eerste twee posities van het PPN een jaaraanduiding. Ik herinner me een verhitte Jan van O. die het eerste PPN van 1984 mogelijk moest maken. Dat ging niet zonder slag of stoot. Wat wil je met zo'n jaartal?
Toen Pica echt begon te groeien was dat systeem niet toereikend. De twee posities voor het jaar werden ingeleverd voor een gewoon volgnummer. Zo rond het 3,5-3,6 miljoenste PPN werd er omgeschakeld. Geen verhitte taferelen meer op oudejaarsmiddag.
In de acquisitiesystemen bleef de jaarovergang wel altijd een zaak van belang. Budgetten moesten worden aangemaakt en afgesloten. "De jaarovergang draaien" heette dat. Barbara R. kan je er meer over vertellen.

De kerstboom

Toen ik bij Pica kwam werken draaiden alle applicaties, nou ja alle, er was hét catalogiseersysteem (de of het GGC) op DEC machines, de PDP's. Barbara S. was druk met de gebruikerskant van de eerste IBL-applicatie. Daarom was er ruimte voor een extra medewerker eind 1983. Mijn start bij Pica. Ik was perplex over de koelbloedige wijze waarop zij de instellingen van printers voor de bonnen via de telefoon met de eerste IBL-gebruikers doornam. Op die PDP machinerie maakte Geert deze tijd van het jaar een sfeervol uitlogscherm. De kerstboom. Deze knipperde vrolijk in stemmig groen op de Cit-terminals. Op de HP's was ie grijs. Maar ja dat was ook oude techniek.

Het spel

Pica voorzag de medewerkers in al die jaren van vele zaken die het speelse karakter van de organisatie weergaven. Ik herinner me een milleniumspel. Ook is er het Pica kaartspel. Laura was de hartenvrouw. Pica bestond toen al uit meer dan 52 mensen. Een eigen kaart voor iedereen zat er dan ook niet in. Deelde je een kaart met een collega dan was je wel wat. Deze twee jokers zijn bekend. Zij vormden de uiterste vleugels van de directie-etage. Wie weet wie de andere jokers waren?

En wie weet wat er van Ronald, de man die het leasen in zijn algemeenheid en meer specifiek van Rovers bij Pica invoerde, geworden is?

De eerste aankondiging is uit

Op 5 december ging de eerste aankondiging naar zo'n 100 oud-picanen (dank aan Ton Heyligers die niet meer onder ons is, voor deze titel). De blogsite wordt druk bezocht. De teller is al over de 350. Inmiddels zijn er acht volgers van de site en zo'n 20 mensen die gereageerd hebben. De Pica collega's blijken naar alle windstreken te zijn uitgevlogen, of veel op reis te zijn. Bezoek aan de blog komt uit alle windstreken. Ja, ja... ik weet dat Google in Mountain view zit!
Er blijkt nog een sleepsleutel van de Schipholweg 99 bij een ex-medewerker te zijn. Ik heb zelf nog een sleutel van het KB fietsenhok. Dat er overigens niet meer is.
Zijn er meer parafernalia uit de Pica tijd in omloop? Laat het weten.